tworzywa

Szanowny Użytkowniku,

Zanim zaakceptujesz pliki "cookies" lub zamkniesz to okno, prosimy Cię o zapoznanie się z poniższymi informacjami. Prosimy o dobrowolne wyrażenie zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez naszych partnerów biznesowych oraz udostępniamy informacje dotyczące plików "cookies" oraz przetwarzania Twoich danych osobowych. Poprzez kliknięcie przycisku "Akceptuję wszystkie" wyrażasz zgodę na przedstawione poniżej warunki. Masz również możliwość odmówienia zgody lub ograniczenia jej zakresu.

1. Wyrażenie Zgody.

Jeśli wyrażasz zgodę na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez naszych Zaufanych Partnerów, które udostępniasz w historii przeglądania stron internetowych i aplikacji w celach marketingowych (obejmujących zautomatyzowaną analizę Twojej aktywności na stronach internetowych i aplikacjach w celu określenia Twoich potencjalnych zainteresowań w celu dostosowania reklamy i oferty), w tym umieszczanie znaczników internetowych (plików "cookies" itp.) na Twoich urządzeniach oraz odczytywanie takich znaczników, proszę kliknij przycisk „Akceptuję wszystkie”.

Jeśli nie chcesz wyrazić zgody lub chcesz ograniczyć jej zakres, proszę kliknij „Zarządzaj zgodami”.

Wyrażenie zgody jest całkowicie dobrowolne. Możesz zmieniać zakres zgody, w tym również wycofać ją w pełni, poprzez kliknięcie przycisku „Zarządzaj zgodami”.



Staubli-Łódź Sp. z o.o.	Gryfilen - Grupa Azoty

Artykuł Dodaj artykuł

Polskie Normy dotyczące tworzyw sztucznych - listopad 2016

Polskie Normy dotyczące tworzyw sztucznych - listopad 2016

Zestawienie Polskich Norm dotyczących tworzyw sztucznych

- listopad 2016

 

PN-EN 16643:2016-11 - wersja angielska

Data publikacji: 15-11-2016

Węże i przewody z gumy i z tworzyw sztucznych -- Węże i przewody z niepołączoną wkładką z tworzywa fluorowego (np. PTFE) do przesyłania chemikaliów ciekłych i gazowych -- Wymagania

Zakres

W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania dla trzech typów węży i przewodów z niepołączoną wkładką z tworzywa fluorowego, z powierzchnią spiralną lub gładką, przeznaczonych do przesyłania ciekłych lub gazowych substancji chemicznych zwanych dalej „chemikaliami przesyłanymi‘’. Te węże i przewody przeznaczone są do użycia w farmaceutyce, biotechnologii i innych przemysłowych zastosowaniach jak pokazano w Rozdziale 5.

Węże i przewody są przeznaczone do wykorzystania z chemikaliami przesyłanymi w zakresie temperatury od – 70 °C do 260 °C przy ciśnieniu pracy do 205 bar.


PN-EN ISO 2286-1:2016-11 - wersja angielska

Data publikacji: 15-11-2016

Płaskie wyroby tekstylne powleczone gumą lub tworzywami sztucznymi -- Wyznaczanie właściwości zwoju -- Część 1: Metody wyznaczania długości, szerokości i masy netto

Zakres

W niniejszej części EN ISO 2286 opisano metody wyznaczania długości, szerokości i masy netto zwoju płaskiego wyrobu tekstylnego powleczonego gumą lub tworzywami sztucznymi


PN-EN ISO 2286-2:1999 - wersja angielska

Data publikacji: 21-11-2016

Płaskie wyroby tekstylne powleczone gumą lub tworzywami sztucznymi -- Wyznaczanie właściwości zwoju -- Metody wyznaczania całkowitej masy powierzchniowej, masy powierzchniowej powleczenia i masy powierzchniowej podłoża

Zakres

Opisano metody wyznaczania całkowitej masy powierzchniowej, masy powierzchniowej powleczenia i masy powierzchniowej materiału podłoża płaskiego wyrobu tekstylnego powleczonego gumą lub tworzywami sztucznymi


PN-EN ISO 4590:2016-11 - wersja angielska

Data publikacji: 21-11-2016

Sztywne tworzywa sztuczne porowate -- Oznaczanie udziału procentowego objętości otwartych i zamkniętych komórek

Zakres

W niniejszej Normie Międzynarodowej określono ogólna metodę oznaczania procentowej objętości otwartych i zamkniętych komórek w sztywnych tworzywach sztucznych porowatych, mierząc w pierwszej kolejności objętość geometryczną próbek do badań, a następnie objętość tych próbek nieprzenikalną dla powietrza. W metodzie zawarto poprawkę na komórki pozornie otwarte, biorąc pod uwagę przecięte komórki na powierzchni, powstałe podczas przygotowywania próbki. Określono trzy metody alternatywne do pomiaru objętości nieprzenikalnej (metodę 1, 2a i 2b) i odpowiadającą tym metodom aparaturę.
 

PN-EN ISO 11357-1:2016-11 - wersja angielska

Data publikacji: 24-11-2016

Tworzywa sztuczne -- Różnicowa kalorymetria skaningowa (DSC) -- Część 1: Zasady ogólne

Zakres

OSTRZEŻENIE -- Osoby posługujące się niniejszą normą powinny być zaznajomione z podstawową praktyką laboratoryjną, jeżeli ma zastosowanie. Celem niniejszej normy nie jest sygnalizowanie wszystkich problemów bezpieczeństwa związanych z jej stosowaniem. Powinnością użytkownika jest ustalenie odpowiednich środków ostrożności dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia oraz zapewnienie zgodności z wszystkimi wymaganiami prawnymi.

W ISO 11357 podano kilka metod, w których wykorzystuje się różnicową kalorymetrię skaningową (DSC), dotyczących analizy termicznej polimerów i mieszanin polimerowych, takich jak:

  • tworzywa termoplastyczne (polimery, kompozycje do formowania i inne materiały do formowania, z napełniaczami lub bez napełniaczy, włóknami lub dodatkami wzmacniającymi),
  •  tworzywa termoutwardzalne (nieutwardzone i utwardzone materiały, z napełniaczami lub bez napełniaczy, włóknami lub dodatkami wzmacniającymi) oraz
  • elastomery (z napełniaczami lub bez napełniaczy, włóknami lub dodatkami wzmacniającymi).

ISO 11357 zaakceptowano do obserwacji i pomiaru różnych właściwości i zjawisk dotyczących wyżej wymienionych tworzyw, takich jak:

  • przemiany fizyczne (przemiany szkliste, przejścia fazowe, takie jak: topnienie i krystalizacja, przemiany polimorficzne, itp.)
  • reakcje chemiczne (polimeryzacja, sieciowanie i utwardzanie elastomerów i tworzyw termoutwardzalnych, itp.),
  • odporność na utlenianie (stabilność oksydacyjna) i pojemność cieplna

W niniejszej części ISO 11357 podano szereg ogólnych aspektów dotyczących różnicowej kalorymetrii skaningowej, takich jak: zasada oznaczania i aparatura, przygotowanie próbek, kalibracja oraz ogólne aspekty sposobu postępowania i raportu badania, wspólne dla wszystkich kolejnych części.

Szczegóły dotyczące wykonywania badań określonymi metodami podano w poszczególnych częściach ISO 11357 (patrz Przedmowa).


PN-EN 62788-1-2:2016-11 - wersja angielska

Data publikacji: 24-11-2016

Procedury pomiarowe dla materiałów stosowanych w modułach fotowoltaicznych -- Część 1-2: Enkapsulanty -- Pomiar rezystywności enkapsulantów oraz innych materiałów polimerowych

Zakres

Niniejsza część IEC 62788 dostarcza metodę oraz wskazówki związane z pomiarem rezystywności materiałów używanych w celu enkapsulacji, uszczelnienia krawędzi, folie stosowanych na stronie przedniej i tylnej a także wszelkich innych materiałów izolacyjnych znajdujących zastosowanie w modułach fotowoltaicznych (PV). Badanie przeprowadza się na wstępnie kondycjonowanych suchych, wilgotnych lub mokrych próbkach. W przypadku folii składających się z wielu warstw, stosowanych zarówno na stronie przedniej jak i tylnej modułów, zmierzona rezystywność będzie pewną wartością wypadkową. Badanie przewidziane jest dla pomiarów wykonywanych w temperaturze pokojowej, ale może również być stosowane w wyższych temperaturach.

Jak wiadomo, degradacja modułów PV występuje częściowo wskutek korozji elektrochemicznej a po części w efekcie degradacji indukowanej napięciem. Procesy te mogą być zależne od rezystywności składnika polimerowego. Stąd też rezystywność stałoprądowa składników polimerowych jest istotna z punktu widzenia projektowania modułów oraz ich trwałości podczas eksploatacji w warunkach naturalnych. Wartość rezystywności może być zależna od aktualnego stanu wystarzenia, temperatury, zawartości wody w materiale a także jego historii napięciowej (związanej z polaryzacją modułu). Przedstawionych zostało wiele opcji tak by pomiary mogły być zostać wykonane w sposób odpowiadający warunkom dla modułu zainstalowanego w reprezentatywnych warunkach zewnętrznych.

Większość przyrządów oraz metod pomiarów rezystywności zazwyczaj staje się niedokładna i niepowtarzana w przypadku materiałów o rezystywności powyżej 10^16 Ω•cm [5]1. Stąd też niniejsza norma odnosi się do pomiarów rezystywności poniżej 1⋅10^17 Ω•cm.

Omówione pomiary stosowane mogą być zarówno w przypadku materiałów jednolitych jak i wielowarstwowych (np. folie stosowane odpowiednio na stronie przedniej i tylnej). Opisane zostały metody pomiarów w temperaturze pokojowej ale załączono także wskazówki dotyczące również testów w podwyższonych temperaturach.

Ponieważ wyniki pomiarów będą zależne od zawartości wilgoci stąd materiały powinny być badane w sposób przewidujący ich zastosowanie. Załączono w tym celu procedury wstępnego starzenia w suchym, wilgotnym oraz mokrym środowisku

W zależności od materiału również historia napięciowa (polaryzacji) będzie miał wpływ na wynik pomiaru. Szybkość zmian prądu oraz czas dochodzenia do stanu równowagi zmienia się wraz z materiałem często osiągając godziny czy dni zanim osiągnięty zostanie stały poziom. Z tego powodu wprowadzono metody badań długo- i krótkotrwałych (Metody A i B).

Krótkotrwałe zmiany polaryzacji wyszczególnione jako Metoda B ma na celu porównania jakościowe. Metoda A, długotrwałe zmiany polaryzacji typu Włącz/Wyłącz, zalecana jest w celu zbadania odporności modułu na efekt PID.

Pomiary uzyskane przy użyciu jednej z tych metod mogą być wykorzystywane przez producentów materiałów w celu kontroli jakości stosowanych przez nich elektrycznych materiałów izolacyjnych jak również w specyfikacjach technicznych ich produktów. Producenci modułów PV mogą korzystać z tych metod w celu uzyskania odbioru jakościowego czy wyboru materiałów, opracowania procesu produkcyjnego, analizy konstrukcji lub analizy uszkodzeń.

Przedstawiona metoda pomiarów może być również wykorzystana w celu monitorowania jakości elektrycznych materiałów izolacyjnych w celu oceny ich trwałości.
_______________
1 Liczby w nawiasach kwadratowych odnoszą się do pozycji literaturowych .

 


Zestawienie zostało opracowane przez Redakcję Tworzywa.org
na podstawie ogólnodostępnych informacji publikowanych przez PKN